(حامص مرکب ) عمل خاک پاشیدن : بخاکپاشی باد و ببادساری آب .خاقانی .ز خاکپاشی در دستخون فروماندیم ز پاکبازی نقش فنا فروخواندیم .خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی صص 5-8).

(نف مرکب ) کسی که خاک پاشد. کسی که خاک برافشاند. ج، خاکپاشان .

(ترکیب اضافی، اِ مرکب ) رجوع به خاکپا شود.

(حامص مرکب ) عمل خاکباز و آن بازیی است که اطفال می کنند بر این نوع : توده خاکی را چند طفل گرد می کنند و در آن شیئی را مخفی می دارند سپس آن توده را بتعداد خود تقسیم کرده در حصه هر طفلی که آن شی ٔ یافت ...

(حامص مرکب ) خاک آلودی . (شرفنامه ٔ منیری ). ◄ عجز و تواضع. (آنندراج ). افتادگی . نامرادی . خواری . (شرفنامه ٔ منیری ) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 384) : که در نگونساری و خاکساری ایشان و راحت و آسایش انام و تا ...

(نف مرکب ) زمین سای . کسی که زمین را می ساید.

(ن مف مرکب ) پوشنده ٔ خاک . آغشته بخاک . خاک آلود. مستور در خاک : زین خانه ٔخاک پوش تاکی زآن خوردن زهر و نوش تاکی .نظامی .

(اِ) خاکشو که عربان بزرالخمخم خوانند و علف آن را به شتر دهند. (برهان قاطع). نام داروئی که بنام خوب گلان شهرت دارد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). خُبَّه (به لغت اصفهانیان ). گیاهی است که دانه های آن قرمز ...

(ترکیب اضافی، اِ مرکب ) خاکپای خاک کف پا. خاکی که پای بر آن فرود می آید. چون این لفظ اضافه بصاحب پا شود در این مورد اغلب تعظیم صاحب پا اراده شده است چون به خاکپای عزیزت، قسم است . قربان خاکپای عزیزت ر ...

[ م ِ ] (ص مرکب ) موافق با هر پیش آمد. رجوع به خاکشیرمزاج شود.