(حامص مرکب ) لالی به خود بستن .- لال بازی درآوردن ؛ عمل لالان به عمد کردن .◄ لعب اخرس . پانتمیم . رجوع به پانتمیم شود.

[ پ َ ] (ص ) در تداول عامه، ساده . تنها. تهی . خالی . بی خورش . خشک . کفْت ْ: نان پتی، قفار. نان تهی . نان خالی . خبز کفت . (منتهی الارب ). آب ِ پتی ؛ آب ِ تهی . آب ِ خالی . آب ِ محض . دوغ پتی ؛ دوغ ب ...

(ق مرکب ) مبالغه در آمدن و رفتن یعنی تند تند و دوان دوان . (آنندراج ) : بره گیو را دید پژمرده روی همی آمد آسیمه و پوی پوی .فردوسی .نبد راه بر کوه از هیچ روی بگشتم بسی گرد او پوی پوی .فردوسی .به پیشم ه ...

[ ل ِ پ َ ] (ص مرکب ) لال و پتی . که زبان ِ او گیرد. که بعض حروف از مخارج خود ادا کردن نتواند. و در تداول خانگی، که درزبان لکنتی دارد (کودک و غیره ). رجوع به پتی شود.

[ت ِ ] (اِ) صورتهایی باشد که بجهت بازی کردن و مشغول شدن اطفال از خمیر نان سازند و پزند. (برهان ) (ناظم الاطباء). مخفف تی تی یعنی صورت آدم و سایر حیوانات که برای بازی طفلان از گل و آرد سازند. (فرهنگ رش ...

(اِ صوت ) پچ پچ . نجوی . زیرگوشی . سخن آهسته با کسی گفتن که دیگری درنیابد.

[ پ ِ دُ ] (اِخ ) فرانسوآ. مستشرق معروف فرانسوی که بسال 1622م . 1031/ هَ . ق . ولادت یافته و بسال 1695م . 1106/ هَ . ق . در پاریس درگذشته است . وی چهل سال مترجم زبان ترکی و عربی پادشاه فرانسه بود و تا ...

[ غ ِ پ َ ] (اِ مرکب ) دوغ گشاده . دوغ بسیارآب . ماست که آب فراوان در وی کرده باشند: عجب ماستی خریدیم که همه اش دوغ پتی بود. (یادداشت مؤلف ).

[پ َ ] (ص مرکب ) که پویه ای چون پری دارد : سیه چشم و گیسوفش و مشک دم پری پوی و آهوتک و گورسم .اسدی (گرشاسب نامه )

[ ب ِ ] (اِخ ) نام کرسی بخش از ولایت کاهُر در ایالت لو. دارای راه آهن و 1196 تن سکنه .

[ ن ِ پ َ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب ) نان خالی . نان خشک . نان تهی . نان بی نانخورش .

1 - (ص .) سرخ ، سرخ رنگ . 2 - (اِ.) لعل

[ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خاموش ساختن . از سخن گفتن بازداشتن : چو بلبل آمدمت تاچو گل ثنا گویم چو لاله لال بکردی زبان تحسینم .سعدی .

[ ل ِ پ َ ] (ص مرکب ) لال و پتی . که زبان ِ او گیرد. که بعض حروف از مخارج خود ادا کردن نتواند. و در تداول خانگی، که درزبان لکنتی دارد (کودک و غیره ). رجوع به پتی شود.

[ س ُ ] (ص مرکب ) سُرخی سُرخ . سخت سُرخ و آتشی . ◄ خشمناک و سرخ شده ٔ از خشم .

[ ش َ ] (اِخ ) درویشی که صاحب کمال بوده است مگر اکثر قلندران به او اعتقاد تمام دارند و بوقت بنگ نوشی او را یاد کنند. (غیاث ).